Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ - MANIFESTO part 2

Με το part 1 κατά νου, αναλογιστείτε την απύθμενη απογοήτευσή μου όταν, κάνοντας κλικ προς ένα παλιό link, για να ξαναδιαβάσω ένα κείμενο που αγάπησα, βρίσκομαι προ της δυσάρεστης έκπληξης ότι αυτό το post, και όλο το blog μαζί, έχει διαγραφεί.

Συμβαίνει εκνευριστικά συχνά. Κι απ' ότι φαίνεται, θα εξακολουθεί να συμβαίνει, όσο επαναλαμβάνεται το λάθος της διαγραφής blogs από τους κατόχους τους.

Αποφάσισα να λάβω μέτρα. Σ' αυτό το blog θα φιλοξενούνται κείμενα από blogs που δεν υπάρχουν πια.

Για να πω την αλήθεια όμως, προαισθάνομαι τις χειρότερες αντιδράσεις γι' αυτό μου το εγχείρημα.

Αν κάποιον που παρατάει το blogging δεν τον απασχολεί αν το περιεχόμενο του blog του θα είναι διαθέσιμο σε πιθανούς μελλοντικούς αναγνώστες, δεν σβήνει τίποτα. Το αφήνει όπως είναι, καράβι ακυβέρνητο, δίνοντας έτσι σ' εμάς τους υπόλοιπους τη χαρά να μπορούμε να το εξερευνούμε...

Το να φτάνει όμως κάποιος στο σημείο να διαγράφει το blog... αυτό κάτι θα σημαίνει!

Μπορεί να γίνεται υπό το καθεστώς οργής (το πιο συχνό)...

Μπορεί να γίνεται με αίσθημα απαξίας για το περιεχόμενο (το πιο απαράδεκτο)...

Μπορεί όμως και να γίνεται επειδή ο εν λόγω blogger δεν θέλει να βρίσκουν τα κείμενα του. Ας σταθούμε σ' αυτό λιγάκι...

Καταρχήν, οι προσπάθειες είναι μάταιες, διότι υπάρχουν και οι αράχνες του Google που αποθηκεύουν σχεδόν τα πάντα (ό,τι βρουν, τελοσπάντων, καθώς οργώνουν το Internet). Αν θυμάσαι το URL του εν λόγω πάλαι ποτέ blog, μπορείς να δώσεις ως keyword στο Google το site:URL, και στα αποτελέσματα που θα επιστρέψει να κάνεις κλικ στη λέξη Cached που βρίσκεται κάτω από κάθε εύρημα. Έτσι βλέπεις τα αποθηκευμένα αρχεία του Google για αυτήν την ιστοσελίδα.

Αλλά, πέραν του ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να εξαφανίσεις τα ίχνη του blog σου από το Internet, η ερώτησή μου είναι: ποιος ο λόγος να το κάνεις;

Τελοσπάντων, φοβάμαι πως αν ανακαλύψουν το παρόν blog οι εν προκειμένω επαν-εκδιδόμενοι, θα μου σούρουν τα εξ αμάξης. Δεν έχω κανέναν λόγο να ντρέπομαι, πάντως. Ούτε "κλέβω" τα κείμενά τους, υπο την έννοια "βάζω το όνομά μου από κάτω", ούτε διαλέγω post που να τους φέρνουν σε δύσκολη θέση, or whatever.

Ίσα-ίσα, διαλέγω κείμενα-διαμάντια, που ΑΞΙΖΟΥΝ να διασωθούν. Τις καλύτερες στιγμές.

Κι ας με μισήσουν γι' αυτό.

Εγώ θα τους αγαπώ. Γι' αυτό μπαίνω και στον κόπο, άλλωστε.

Tero

Μέτα-Σχόλια: 1

Μέτα-σχόλιο από: Blogger dianathenes...

Συμφωνώ σε όσα είπες.Είναι σαν να αποσύρουν βιβλία από τα βιλιοπωλεία.

Κυριακή, Ιουνίου 04, 2006 12:19:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

‹‹‹ Επιστροφή στην αρχική σελίδα...